เรื่องราวสุดประทับใจเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2567 เมื่อกลุ่มนักท่องเที่ยวพบ เต่าปูลู บาดเจ็บ นอนนิ่งอยู่บริเวณหาดทรายของน้ำตกแม่เกิ๋งหลวงชั้นที่ 3 ภายในเขตอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย จังหวัดแพร่ สภาพเต่ามีบาดแผลบริเวณกระดองด้านท้ายและโคนหาง
ภารกิจเร่งด่วนเพื่อชีวิต เต่าปูลู
เต่าป่าตัวนี้ ถูกพบในสภาพที่น่าเป็นห่วง ลักษณะนอนนิ่งบนหาดทรายริมน้ำตกชั้นที่ 3 ด้วยบาดแผลฉกรรจ์ที่กระดอง และบริเวณหาง คาดว่าถูกหินทับ หรือ หินหล่นทับ ทีมนักท่องเที่ยวและเจ้าหน้าที่อุทยานฯ ร่วมกันประเมินสถานการณ์และตัดสินใจนำส่งโรงพยาบาลสัตว์โดยด่วน
เส้นทาง 80 กิโลเมตรสู่การรักษา
ทีมกู้ชีพเต่าป่าต้องฝ่าความมืดและระยะทางไกล มุ่งหน้าสู่ตัวเมืองแพร่ เพื่อตามหาสัตวแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ผ่านการปฏิเสธจากคลินิกหลายแห่ง จนกระทั่งพบคลินิกที่มีประสบการณ์รักษาเต่าโดยเฉพาะ
การรักษาด้วยความเชี่ยวชาญ
ทีมสัตวแพทย์ได้ทุ่มเทความพยายามในการรักษา ด้วยขั้นตอนที่ละเอียดอ่อน วินิจฉัยอาการบาดเจ็บอย่างละเอียด ได้ทำการรักษากระดองที่แตกร้าวด้วยเทคนิคพิเศษ และป้องกันการติดเชื้อด้วยยาเฉพาะทาง พร้อมวางแผนการฟื้นฟูระยะยาว
ที่มาของชื่อ “น้องคำแก้ว”
"คำแก้ว" ไม่ใช่เพียงชื่อที่ตั้งขึ้นมาลอยๆ แต่สะท้อนถึงความผูกพันระหว่างเจ้าหน้าที่และสัตว์ป่าที่พวกเขาดูแล เต่าปูลูตัวนี้จึงได้รับการขนานนามอย่างเป็นทางการว่า "น้องคำแก้ว แห่งเวียงโกศัย"
อนาคตที่รอคอย
แผนการฟื้นฟูน้องคำแก้วมุ่งเน้นการเตรียมความพร้อมก่อนปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ โดยจะมีการติดตามอาการอย่างใกล้ชิดจนกว่าจะแน่ใจว่าสามารถดำรงชีวิตในป่าได้อย่างปลอดภัย
ถิ่นที่อยู่ของเต่าปูลู
อุทยานแห่งชาติเวียงโกศัยเป็นแหล่งที่อยู่สำคัญของเต่าปูลู โดยเฉพาะในพื้นที่ลำน้ำแม่จอกและแม่เกิ๋ง ซึ่งมีระบบนิเวศที่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของเต่าชนิดนี้