จนท.จับ หมีควาย แม่ลูกอ่อนสำเร็จ หลังอาศัยในสวนฝรั่งนาน 3 เดือน

เหตุการณ์ที่สร้างความตื่นตระหนกให้กับชาวบ้านในอำเภอนาดี จังหวัดปราจีนบุรี ได้คลี่คลายลงแล้ว เมื่อเจ้าหน้าที่สามารถจับกุม หมีควาย แม่ลูกอ่อน ที่อาศัยอยู่ในสวนฝรั่งร้างเป็นเวลานานกว่า 3 เดือนได้สำเร็จ

การปรากฏตัวของ หมีควาย ในพื้นที่ชุมชน

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 2567 กล้องวงจรปิดของฟาร์มแห่งหนึ่งในพื้นที่บ้านปากร่วม หมู่ 4 ตำบลสะพานหิน อำเภอนาดี จังหวัดปราจีนบุรี ได้บันทึกภาพหมีควายแม่ลูกที่กำลังพยายามบุกเข้าไปในโรงอาหาร แต่เมื่อถูกพบเห็น หมีได้หลบหนีเข้าไปในเขตพื้นที่เขาจาน ซึ่งเชื่อมต่อกับเทือกเขาใหญ่และน้ำตกหนองตะแบก

การยึดครองสวนฝรั่งร้าง

หลังจากนั้น หมีควายแม่ลูกคู่นี้ได้เดินทางหาอาหารจนมาพบกับสวนฝรั่งร้างในพื้นที่หมู่ 1 ตำบลสัมพันตา อำเภอนาดี ซึ่งกำลังออกผลผลิต จึงตัดสินใจยึดครองพื้นที่นี้เป็นที่อยู่อาศัยและแหล่งอาหาร โดยใช้ชีวิตอยู่ในสวนฝรั่งแห่งนี้นานกว่า 3 เดือน สร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านในละแวกนั้น

ปฏิบัติการจับกุมหมีควาย

เจ้าหน้าที่จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทั้งกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแก่งหินเพิง และฝ่ายปกครองท้องถิ่น ได้ร่วมมือกันวางแผนจับกุมหมีควายคู่นี้ โดยได้นำกรงดักสัตว์มาวางไว้ห่างจากสวนฝรั่งประมาณ 3 เมตร

ความสำเร็จในการจับกุม

หลังจากรอคอยมานานกว่าหนึ่งเดือน ในวันที่ 20 ตุลาคม 2567 เจ้าหน้าที่ก็ประสบความสำเร็จในการจับกุมหมีควายทั้งสองตัว โดยพบว่าแม่หมีมีน้ำหนักประมาณ 60 กิโลกรัม ส่วนลูกหมีเพศเมียมีน้ำหนักประมาณ 15 กิโลกรัม

การดูแลและแผนการในอนาคต

ระหว่างการจับกุม แม่หมีได้พยายามใช้เขี้ยวกัดกรงจนได้รับบาดเจ็บที่ปาก เจ้าหน้าที่จึงต้องเร่งดำเนินการเคลื่อนย้ายหมีทั้งสองออกจากพื้นที่เพื่อทำการรักษา

แผนการปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ

หลังจากที่บาดแผลของแม่หมีได้รับการรักษาจนหายดีแล้ว เจ้าหน้าที่มีแผนที่จะปล่อยหมีควายทั้งสองตัวกลับคืนสู่ธรรมชาติในพื้นที่ที่เหมาะสมต่อไป

นายสมชาย แก้วดวงใจ ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 7 ตำบลสัมพันตา เปิดเผยว่า ชาวบ้านในพื้นที่ต่างรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่หมีควายถูกจับกุมได้แล้ว และพวกเขาจะสามารถกลับไปทำสวนทำไร่ได้ตามปกติโดยไม่ต้องหวาดกลัวอีกต่อไป

เหตุการณ์นี้ถือเป็นบทเรียนสำคัญในการอยู่ร่วมกัน ระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า รวมถึงความสำคัญของการอนุรักษ์พื้นที่ป่าธรรมชาติ เพื่อให้สัตว์ป่ามีที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม ไม่จำเป็นต้องบุกรุกพื้นที่ชุมชนเพื่อหาอาหารและแหล่งพักพิง